ေတာဆရာဝန္-ထက္ေအာင္(ဗန္းေမာ္)

အညႊန္းေရးသူ - Lynn Sett

ဒီစာအုပ္ေလးက ပါပီယြန္ ၫႊန္းၫႊန္း ေနလို႔ ဖတ္ၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ စာအုပ္က ဆိုင္ေတြမွာ ဝယ္မရေတာ့ပါဘူး။ ၫႊန္းဆို ထက္ေအာင္ ( ဗန္းေမာ္) ဆိုတာက သူ႔ သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးကိုး။ဒီလိုေျပာေတာ့ ၾဆာပါပီက သူ႔မွာ ရွိတဲ့ စာအုပ္ေလးကို ယူလာေပးတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ သိပၸံေမာင္ဝတို႔ေရးသလို ဝတၳဳေဆာင္းပါးလို႔ ေျပာရမလားပဲ။ ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ေတြကို ဝတၳဳပံုစံ ဇာတ္လမ္းဆင္ၿပီး ေရးဖြဲ႔ထားတာမ်ိဳး။ 

ဝတၳဳတို ၂၅ ပုဒ္ပါတာဆိုေတာ့ တပုဒ္ကို စာတပိုဒ္နႈန္းနဲ႔ ၫႊန္းရင္ေတာင္ ၂၅ ပိုဒ္ေရးရလိမ့္မယ္။ ဆိုေတာ့ စာ အေတာ္ရွည္သြားမယ္။
တကယ္ၫႊန္းမယ္ဆိုလည္း ဝတၳဳတို တစ္ပုဒ္က စာတပိုဒ္စာ မကဘူး။ ေတြးလို႔ ေရးလို႔ ရတာမ်ိဳးေတြခ်ည္းပါပဲ။ ေတာဆရာဝန္ ဆိုတဲ့ အတိုင္း ေတာအရပ္က လူနာေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ကေမာက္ကမအျဖစ္ေတြ ရယ္ေမာစရာေတြ ရင္ေမာစရာေတြရင္နင့္ဖြယ္ရာေတြကို ေရးထားတာေပါ့။


ဆရာဝန္ႀကီးထံ လႊဲပို႔လိုက္ပါသည္ ဆိုတဲ့ တစ္ပုဒ္မွာ တေန႔ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးက ေဆးခန္းလာျပတယ္တဲ့။ ဘာျဖစ္တာလဲေမးေတာ့ ဆီးပူလို႔ပါၾဆာတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဆရာဝန္ကလည္း။ ေကာင္းၿပီေပါ့။လိုအပ္တဲ့ စမ္းသပ္မႈေတြလုပ္။ ပိုၿပီးေသခ်ာသြားေအာင္ ဆီးစစ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ အဲ့မွာ ဆီးစစ္ၿပီး ထြက္လာတဲ အေျဖက ဘာမွ မျဖစ္ဘူး အားလံုးေကာင္းေနေရာ။ ဒီေတာ့ ေမးရၿပီးေပါ့။ ေဒၚႀကီး ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း ဆီးပူတာ ဘယ္လို သိတာတုန္းဆိုေတာ့မွ ညက အျပင္မထြက္ျဖစ္လို႔ အိုးထဲ ေပါက္ခ်လိုက္တာ အိုးထဲက ဆီးေတြက ပူေနတယ္ ဆရာရယ္တဲ့ေလ။ ျဖစ္ရေလတယ္။
ဒါက ရယ္စရာ နမူနာ တခုအေနနဲ႔ ေျပာျပတာ။ ေျပာခဲ့သလို စာပုဒ္တိုင္းမွာ ေရးစရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဆိုေတာ့ စာအုပ္ထဲပါတဲ့ ေမာင္ေက်ာ္သာ (ပဲခူး) ရဲ႕ အမွာစာထဲက ေကာက္နႈတ္ခ်က္နဲ႔ စာအုပ္ဖတ္ၿပီး မားဆိုးေရးတဲ့ စာကိုသာ ေဖာ္ျပလိုက္ပါေတာ့မယ္။
( ဒီနည္းက သက္သာတယ္ အရွည္ေရးေနစရာ မလိုေတာ့ဘူး 😋😋😋)
'လူေတြ၏စ႐ိုက္၊လူေတြ၏အဇၩတၱ၊လူေတြ၏လူပီသေသာအမွား၊ေဆးခန္း၊လူနာ၊ေရာဂါ၊ေတာ ဆရာဝန္၊ေယာက်ာ္း၊မိန္းမ၊ကေလး၊ဘုန္းႀကီး၊ ဘဝအစကတည္းက လူေတြမွာပါလာသည့္ ဒုကၡ၊ေၾကာက္ရြံ႕မႈ၊ လိင္စိတ္၊အခ်စ္၊နာက်င္မႈ၊ အစရွိသည့္ လူႏွင့္လူမႈဒုကၡေတြဟာ သူ႔ဝတၳဳတိုေတြကေန ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို စီးေမ်ာကာ အနည္ပို႔ခ်လာခဲ့သည္။ သူ႔စာဘယ္ေလာက္ေကာင္းၿပီး သူေရးသည့္ အေၾကာင္းအရာအေပၚ သူဘယ္ေလာက္ပိုင္ႏိုင္ကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွမ္းျဖဴးဖို႔ မလိုပါ။'
-ေမာင္ေက်ာ္သာ(ပဲခူး)

'ေတာဆရာဝန္ ဆိုတဲ့စာေရးဆရာကိုမဟားဒယားခိုက္ေနပါတယ္ စာမဖတ္တာအေတာ္ၾကာ အခ်ိန္ေပးဖတ္ရက်ိဳးနပ္မယ့္စာအုပ္။ ဟို႔အရင္ ပိေတာက္ပြင့္သစ္မွာ တစြန္းတစ ဖတ္ဖူးစဥ္တည္းကခိုက္။ ခုလည္း သူ႔ဝတၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ကနဦး၂မ်က္ႏွာနဲ႔တင္ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ျဖန္းခနဲ႐ိုက္ ဟုတ္လိုက္ေလကြာ..လို႔ ျပံဳးျပံဳးႀကီးေက်နပ္ရပါတယ္။ အေရးအသားပံုသ႑ာန္ပိုင္းမွာ ဝတၳဳတိုပီပီသသနဲ႔ဆြဲေဆာင္ႏိုင္၊ အေၾကာင္းအရာမွာလည္း ေတာေနလူတန္းစားရဲ႕ခ်စ္စဘြယ္ႏံုနဲ႔မႈကို သူတို႔ဘဝေတြနဲ႔ရင္ဆို႔ေလာက္ေအာင္ေရးျပႏိုင္။ ထူးျခားခ်က္က ပံုမွန္ဝတၳဳတိုေတြ ဇာတ္သိမ္းနည္းကားေပမယ့္ ရင္ထဲနင့္သြားေအာင္ ခ်ည္ၿပီးတုပ္ၿပီး အေသ႐ိုက္သတ္ခံရသလို ခံစားရတယ္။ ဇာတ္ေပါင္းေသာ္...ဆိုရာမွာ ေနာက္ဆံုးဝါက်ဟာ စာဖတ္သူအတြက္ခ်ဲ႕ေတြးႏိုင္ယင္ေတြးႏိုင္သေလာက္ ရင္ေအာင့္ရပါတယ္။ က်ေနာ္ဖတ္ရင္းနဲ့ တဖြဖြထုတ္ေျပာၿပီး အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ရပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ ထြက္ၿပီးၿပီးခ်င္း ျပိဳက္ခနဲကုန္သြားပါၿပီတဲ့။လက္လွမ္းမီသူမ်ား ရေအာင္႐ွာဝယ္ပီးသာ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။'
-မားဆိုး

ဒီေလာက္ဆိုရင္ ဒီစာအုပ္အေၾကာင္း က်ေနာ္ဆက္ေရးျပဖို႔ မလိုေလာက္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ စာအုပ္ကေတာ့ ဝယ္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ဆုရသြားၿပီးေတာ့ သူ႔ဝတၳဳေတြထဲပါတဲ့ ရြာက လူေတြက သူတို႔ဆရာ သူတို႔အေၾကာင္း ေရးတယ္ဆိုၿပီး ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ထုတ္သမွ်စာအုပ္အားလံုး လာဝယ္သြားေလသတဲ့။